Dost bende ne var bu günlerde?
Bir bıkkınlık bir sıkkınlık desem yüzünü buruşturur musun?
Yazmayınca deliriyorum desem affeder misin?
Her dediğimde seni düşündüğümü görüp de gülümser misin?
Dost bende ne var bu günlerde?
Zihnimde kelimeler kelimeleri kovalamaz oldu
Heyecan duymuyorum hayata dair
Sesinle de sesiyle de sessizliğimle de aynı
Tutunamıyorum içimdeki yaralara
Dost ben de ne var bu günlerde?
Şöyle karşılıklı saçmalayamıyoruz bile
Kâğıt mahzun ben de keder
Gün ağarınca her şey biraz biter
Sonra yine başlar aynı karanlık bir yerlerimde
Tanıyamıyorum çehremi hayallerimde
Dost ben de ne var bu günlerde?
Bilirsin şiir benim meselem değil
En kolay olanı en zor olanı aslında
Ne farkındayım kendimin nikotin altında
Ne şiirler tükettim yaranamadım ben bana
Altı bin senedir aynı kişiyiz
Hala da benzer sancıların sesiyiz
Saatler geçer her sene bir güz
Ruhumuz susuz zihnimiz dehliz
Ne yapsak da birbirimizin kelepçesiyiz
No comments:
Post a Comment